ویژگی های پایدارکننده پلی اتیلن

مهمترین ویژگی هایی که پایدارکننده پلی اتیلن باید واجد آن باشد عبارتند از:

• سازگاری با پلیمر

• عدم فرّاریت

• نداشتن رنگ

• تحمل خوب شرایط شکل دهی پلی اتیلن

فرآیند شکل دهی پلی‌اتیلن سنگین در گستره حرارتی ۱۸۰ – ۲۸۰ سانتیگراد انجام می‌گیرد، رفتار این پلیمر بنا بر شیوه پلیمریزاسیون به وجود آورنده آنها در برابر حرارت متفاوت است.

• موادی که بر اساس فرآیند پلیمریزاسیون زیگلر- ناتا ساخته می شوند، به طور عمده تخریب اکسیداسیونی آن ها با افزایش شاخص جریان مذاب همراه است، که این پدیده ناشی از شکستن زنجیرهاست.

• پلی‌اتیلن‌های سنگینی که از روش فرآیند پلیمریزاسیون فیلیپس ساخته می‌شوند، تخریب اکسیداسیونی آن ها با ایجاد اتصالات عرضی همراه می‌شود که این امر کاهش شاخص جریان مذاب را به همراه دارد.

آنتی اکسیدان‌هایی که برای پلی‌اتیلن مصرف می‌شوند همان هایی هستند که برای پلی پروپیلن مورد استفاده قرار می‌گیرند.

با وجودی که ترکیبات فنولی با جرم ملکولی متوسط و سنگین به عنوان پایدارکننده‌های حرارتی فعال در دراز مدت برای پلی‌اتیلن به حساب می‌آیند ولی در غلظت‌های (۰٫۰۳ – ۰٫۱۵)% را به عنوان پایدارکننده‌های حین فرآیند به کار می‌روند.

نکانی در مورد اتصالات الکترو فیوژن

نکانی که در جوش اتصالات الکتروفیوژن باید رعایت نمود :

1- پخش حرارت به صورت یکنواخت در طول جوش باشد.

2- درجه حرارت و فشار قسمت ذوب شده به دقت کنترل شود.

3- از وارد شدن آسیب به سیم پیچ کوپلر جلوگیری به عمل آید.

4- حفاظت لازم قبل، در حین و بعد از انجام اتصال ضروری است.

5- زمان مناسب برای الکتروفیوژن در نظر گرفته شود.

6- لوله به صورت عمود بر محور آن بریده شود و زبری‌ها با سمباده صاف و دوسر لوله تمیز شود.

7- هر نوع کثیفی از روی لوله پاک گردد.

8- قطعه اتصالی را در محل آماده نموده و از نظر تمیزی معاینه گردد.

9- قسمت تراشیده شده لوله با مواد مناسب تمیز شود. (مانند ایزو پروپانول)

10- برای هر اتصال از این نوع، استفاده از گیره، برای نگهداری مجموعه در حال اتصال ضروری است.اتصالات الکتروفیوژن 

11- با توجه به مشخصه‌های مورد نیاز از نظر ولتاژ و زمان جوش، کنترل‌های لازم به عمل آید.

12- سیستم اتصال در داخل گیره، تا گیرایش کامل باقی خواهد ماند.